Wie ben ik zelf eigenlijk?
Je voelt je te weinig man en komt daarbij ook nog eens vrouwen tegen die verre van vrouwelijk zijn. Alsof ook zij in het verkeerde lichaam geboren zijn. Te vaak voel je verwarring over wie je nu werkelijk bent. Vooral als met je homoseksuele mannen of lesbische vrouwen geconfronteerd wordt. ’Wie ben ik zelf eigenlijk, en wat ben ik?’ Je lijkt er maar geen goed antwoord op te vinden. En jezelf veranderen, lijkt ook onmogelijk.
Verbitterd en zwaar teleurgesteld lijk je dit gevecht te willen opgeven, en het gebrek aan een heldere identiteit lijkt je voor te jagen zoals als de wind een zeilboot voortstuwt. Je vindt het vooral oneerlijk dat je ongevraagd overgeleverd wordt aan die tergende onzekerheid. En je daar zo maar als voldongen feit over jezelf bij neerleggen, nee, dat voelt ook niet goed. En mannen die zelfverzekerd zijn in hun mannelijkheid, daar kun je al helemaal niets mee. Je leven lijkt een aaneenschakeling van verwarring en vervreemding, maar je belevingswereld delen, durf je eerlijk gezegd niet.
Hans van de Beek: ik kan me voorstellen dat je je dubbel voelt, maar ook dat het dubbel voelt om hiermee naar buiten te komen. Dit raakt het diepste van je zijn. Maar door het voor je te houden blijf je er zo alleen mee en dat versterkt je isolement. Hoe komt het bij je over als ik tegen je zeg: “ik daag je uit om deze vicieuze cirkel te doorbreken en er met me over te praten.”?
Maar waarom eigenlijk niet…?
Hans van de Beek: ik kan me voorstellen dat je je dubbel voelt, maar ook dat het dubbel voelt om hiermee naar buiten te komen. Dit raakt het diepste van je zijn. Maar door het voor je te houden blijf je er zo alleen mee en dat versterkt je isolement. Hoe komt het bij je over als ik tegen je zeg: “ik daag je uit om deze vicieuze cirkel te doorbreken en er met me over te praten.”?